King and Queen

Henry Moore combineert vaak vormen uit de natuur met de menselijke figuur, in dit geval botstructuren met de koninklijke hoofden. Voor Moore komen zijn beelden dan ook het best tot hun recht in een natuurlijke omgeving, zoals het Middelheimmuseum.

De kunstenaar licht toe: “Terwijl ik het stuk was kneedde, begon het op een gehoornde, Panachtige, gebaarde man te lijken. Dan kreeg het een kroon en ik wist meteen dat het de kop van een koning was. Ik werkte voort en gaf het een lichaam. Als was verhardt, wordt het bijna zo hard als metaal. Ik maakte gebruik van deze bijzondere kracht om het lichaam dezelfde aristocratische verfijning te geven die ik bij het maken van de kop had gevonden. Dan voegde ik er een tweede figuur aan toe, en het werd een Koning en Koningin. Ik besefte nu dat ik toen elke avond verhalen voorlas aan mijn zesjarige dochter Mary, en meestal gingen die over koningen, koninginnen en prinsessen.”

De ‘Koning en koningin’ hebben zowel abstracte elementen als eerder realistische vormen zoals de handen en voeten. Dit drukt volgens de kunstenaar de tegenstelling uit “tussen menselijke gratie en het machtsbegrip in een primitief koningschap”. Hij lijkt ons te wijzen op het feit dat hoeveel aanzien je ook hebt, je steeds een mens blijft.

Henry Moore heeft een enorme invloed op de Britse moderne beeldhouwkunst. Hij is vooral bekend om zijn grote bronzen en marmeren sculpturen van geabstraheerde menselijke figuren. Kenmerkend zijn de organische vormen en het humanistisch karakter. De natuur vormt zijn belangrijkste inspiratiebron, maar hij heeft eveneens een grote interesse voor niet-Europese en archaïsche kunst. Moore tekent ook veel; bekend zijn de tekeningen van de mensen die tijdens WOII beschutting zoeken in de Londense metro.