Miracolo

Marino Marini creëert vanaf 1936 ruiterbeelden. Die maken een grote evolutie door. Bij de eerste versies zit de mens stevig op de rug van het paard, heer en meester over de situatie. Maar WOII verandert het wereldbeeld van de kunstenaar drastisch. De onrust neemt toe, tot de ruiter van zijn paard wordt geslingerd. Deze latere versies beelden de tragedie van het menselijk bestaan uit.

Het ruiterstandbeeld is sinds de klassieke oudheid een belangrijk motief binnen publieke monumenten. Het paard symboliseert mannelijkheid, macht en strijdvaardigheid. Maar dit paard is wild en gooit zijn ruiter op de grond. Zo wordt het een soort anti-monument en stelt het in vraag of de natuur zich wel laat temmen. 

De Italiaanse beeldhouwer, schilder en graficus Marino Marini creëert zijn eerste belangrijke sculpturen in 1928. Zijn voornaamste motieven zijn het vrouwelijk naakt en paard en ruiter, maar hij maakt ook portretten. Typisch is het ruwe oppervlak van zijn beelden, en de evolutie naar abstractie, hoewel de motieven herkenbaar blijven. Belangrijke invloeden zijn de Etruskische en Romeinse beeldhouwkunst (voor vorm en oppervlak) en de Duitse gotische sculptuur (voor de psychologie van de figuren).