Statue on triangular base

Deze sculptuur toont hoe Alexander Archipenko met de traditionele beeldhouwkunst breekt nadat hij in 1910 in Parijs in contact komt met de kubisten. Hij beeldt niet langer de werkelijkheid af: de menselijke figuur is slechts de aanleiding voor de creatie van onafhankelijke vormen. Door hol en bol, licht en schaduw ritmisch af te wisselen, ontstaat een dynamisch spel van geometrische elementen. Zoals in de kubistische schilderijen combineert de kunstenaar daarbij verschillende gezichtspunten tegelijk. De titel geeft aan dat de sokkel integraal deel uitmaakt van de sculptuur.

De niet-Europese kunst is een van de belangrijkste inspiratiebronnen voor de ontwikkeling van de kubistische kunst. Daarbij noemt de westerse kunstgeschiedenis de niet-Europese kunst altijd “primitief” en het kubisme “avant-garde”. Daaruit spreekt een waardeoordeel dat we vandaag problematisch vinden.

De Oekraïens-Amerikaanse kunstenaar Alexander Archipenko verhuist in 1909 naar Parijs waar hij na Pablo Picasso de eerste is die het kubisme toepast in drie dimensies. Hij wordt beschouwd als de eerste echte kubistische beeldhouwer en is daarmee een pionier van de moderne beeldhouwkunst. Hij experimenteert met kleur, materiaal, vorm en techniek. Archipenko hecht ook veel belang aan educatie en opent verschillende eigen kunstopleidingen. In 1923 emigreert hij naar de VS.